یه پرستار استرالیایی بزرگ ترین حسرت‌های آدم های در حال مرگ رو جمع کرده و پنج حسرت رو که بین بیشتر آدم‌ها مشترک بوده منتشر کرده. ظاهراً تو این نظرخواهی دیگه از چیزایی مثل بانجی جامپینگ و سکس و ... خبری نیست:
اولین حسرت: کاش جرات اش رو داشتم اون جوری زندگی می‌کردم که می‌خواستم، نه اون جوری که دیگران ازم توقع داشتند.
حسرت دوم: کاش این قدر سخت کار نمی‌کردم.
حسرت سوم: کاش شجاعت اش رو داشتم که احساساتم رو به صدای بلند بگم.
حسرت چهارم: کاش رابطه‌هام رو با دوستام حفظ می‌کردم.
حسرت پنجم: کاش شادتر می‌بودم.
اگه اینها حسرت های آدم در حال مرگ باشه ، مطمئنا من با حسرت نخواهم مرد
که چرا اونطور که بود ندیدیمش 
، باهاش نبودیم 
، بهش نگفتیم 
، دوستیمون رو حفظ نکردیم 
و باهاش شاد نبودیم 
برعکس
زمان مرگ من همه حسرت خواهند خورد